เห้งเจีย เป็นหนึ่งในตัวละครเอกเรื่องไซอิ๋ว เป็นนิยายคลาสสิกของจีน แต่งขึ้นประมาณปี ค.ศ 1590 เป็นเรื่องราวการเดินทางไปยังชมพูทวีป (อินเดีย) เพื่ออัญเชิญคัมภีร์พระพุทธศาสนาของหลวงจีนชื่อ พระถังซําจั๋ง (มีตัวตนจริงในประวัติศาสตร์ มีนามว่าพระเสวียนจั้ง 玄奘大師) โดยมีสัตว์ 3 ตัวเป็นเพื่อนร่วมทาง คือ เห้งเจีย ตือโป๊ยก่าย และซัวเจ๋ง ซึ่งระหว่างการเดินทางต้องพบกับการขัดขวางของเหล่าปิศาจมากมาย เห้งเจียนั้นเดิมเป็นหินที่ถูกแสงสุริยันจันทราอาบมากว่า 1,000 ปี วันหนึ่งหินก็ปริแตก และมีลิงตัวหนึ่งกระโดดออกมา ลิงตัวนั้นจึงได้ไปอยู่กับฝูงลิงที่เขาไม้ผล (เขาฮวยก๊วย) และตั้งตัวเป็นหัวหน้าฝูง บรรดาลิงในฝูงนับถือเป็นท่านอ๋อง ฉายามุ้ยเกาอ๋อง(พญาวานรโสภา) จนวันหนึ่ง เห้งเจียเห็นลิงในฝูงตายลงด้วยโรคชรา จึงออกเดินทางหาวิชาที่จะทําให้ไม่เจ็บ ไม่แก่ ไม่ตาย กระทั่งไปพบกับนักพรตรูปหนึ่งนามว่าโผเถโจ๊ซือและฝึกวิชาต่างๆ จนสําเร็จ ทั้งแปลงกาย ยืด-ขยายร่าง เหาะเหินเดินอากาศ ถอนขนเสกเป็นสิ่งของ ฯลฯ จากนั้นนักพรตจึงตั้งชื่อให้ว่า ซุนหงอคง แต่เมื่อสําเร็จวิชาแล้ว เห้งเจียกลับลําพองใจในฝีมือตน ออกอาละวาดจนปั่นป่วนไปทั้ง 3 โลก องค์พระยูไล (พระพุทธเจ้าในความเชื่อของชาวจีน) จึงเสด็จมาปราบ แล้วทําให้หงอคงถูกทับด้วยภูเขาห้านิ้วนาน 500 ปี โดยผู้ที่จะช่วยออกมาได้ คือพระถังซัมจั๋งผู้เดียวเท่านั้น และเห้งเจียต้องบวชเป็นลูกศิษย์รับใช้พระถังซัมจั๋งไปชมพูทวีป และมีหน้าที่คุ้มครองพระถังซัมจั๋งไปตลอดทาง เมื่อพระถังซัมจั๋งรับหงอคงเป็นศิษย์แล้ว จึงตั้งชื่อให้ใหม่ว่า เห้งเจีย หรือ ซุนเห้งเจีย และออกเดินทางไปอัญเชิญประไตรปิฎกยังดินแดนชมพูทวีปในที่สุด